«انما يريد الله ليذهب عنكم الرجس اهل البيت و يطهركم تطهيرا» (37)
اين آيه همواره كانون توجه علما و انديشمندان شيعه و اهل سنت بوده و بحثهاى گوناگونى را برانگيخته است. همه دانشمندان اسلامى بر اين باورند كه اين آيه فضيلت والايى را براى اهل بيت عليهم السلام به اثبات مى رساند. شيعه اين فضيلت را برابر با عصمت اهل بيت عليهم السلام مى داند; يعنى بر اساس اين آيه، اراده تخلف ناپذير خداوند بر طهارت اهل بيت عليهم السلام تعلق گرفته است تا آنها را از هرگونه پليدى دور سازد.
اين فضيلت با توجه به اين نكته كه قرآن كريم هرگونه آلودگى ظاهرى و باطنى را رجس مى شمارد، تفسيرى جز عصمت ندارد (38) .
«يا ايهاالذين آمنوا اتقوا الله وكونوا مع الصادقين »
اى كسانى كه ايمان آورده ايد تقواى الهى داشته باشيد و (هميشه) با صادقين باشيد. (39)
طبق روايات فراوانى كه از طريق فريقين (شيعه و سنى) نقل شده است منظور از «صادقين » پيامبر صلى الله عليه و آله و اهل بيت عليهم السلام هستند. (40)
نكته اى كه از اين آيه شريفه براى عصمت استفاده مى شود اين است كه خداوند به طور مطلق (بدون قيد و شرطى) به مؤمنان دستور داده كه همواره با صادقان باشند، اين اطلاق اقتضا مى كند كه «صادقين » كسانى باشند كه صدقشان در همه حال معلوم و مسلم است و اين معنى جز در مورد معصومين عليهم السلام امكان پذير نيست; زيرا غيرمعصوم ممكن است خطا كند كه در اين صورت بايد از او جدا شد. اما كسى كه در همه حال مى توان در كنار او و پيرو او بود جز معصوم نخواهد بود; بنابراين منظور از صادقين در اين آيه شريفه هر فرد راستگويى نيست بلكه مقصود كسانى هستند كه در سراسر زندگى شان سخن خلاف واقع - نه عمدا و نه از روى سهو - بر زبان جارى نكرده باشند.
به عبارت ديگر منظور از صادقين، صدق مطلق است نه مطلق صدق. و صادق به قول مطلق كسى است كه از هر جهت راست و درست باشد و در انديشه و گفتار و كردار و رفتار و اخلاقش كوچكترين كجى و انحراف وجود نداشته باشد چنين كسى جز معصوم نخواهد بود; زيرا مرتبه كامل صدق، همان عصمت و طهارت است كه با وجود آن، راستى و صدق و گفتار و كردار به طور كامل تحقق مى يابد. (41)