شيعه معتقد است رهبر موعود، محمد بن حسن عسكرى است كه سال 256 هجرى متولد شد و والدش [امام] حسن عسكرى بر امامت وى تصريح كرده است . سپس به اذن خدا، او غيبت صغرى و كبرى مانند عيسى نمود . غيبت صغرى هنگامى بود كه خدا، وى را از نيرنگ حكومت عباسى نجات داد . وى از هنگام تولد، مخفى مى زيست و پدرش او را [از ديده ها ] پنهان مى كرد . پس از وفات پدرش در 261، شيعيان را توسط وكيلانش (نواب اربعه) راهنمايى مى كرد . نيابت اينان 69 سال (261- 329) به طول انجاميد .
غيبت كبرى، پس از وفات نايب چهارم (على بن محمد السمرى) آغاز شد . به هنگام وفات، وى به شيعه گفت: نايبى خاصى پس از او نخواهد بود تا خداى متعال، ولى اش را در آخر زمان ظاهر كند .
سنى ها معتقدند مهدى هنوز متولد نشده است و در آخرالزمان به دنيا مى آيد .
تفصيل سخن در اختلاف شيعه و سنى درباره ى ولادت رهبر موعود و اين كه وى فرزند [امام ] حسن عسكرى است يا در آينده متولد مى شود، با تحقيق در اين مساله ممكن است . پيامبر جانشين و اوصيايى معصوم دارد و نقل سخن پيروان از امامان شان پذيرفته مى شود; زيرا مانند پيروان مذاهب ديگرند كه به نقل از رهبران مذهبى خود، مسايل فقهى و تاريخى را روايت مى كنند .
تمامى شيعه از زمان قديم، اتفاق نظر دارند كه پيامبر از امامان نام برده، شمارشان را گفته و هر امام، امام بعدى را معرفى كرده است . [امام] حسن عسكرى خبر داده است فرزندى دارد كه وصى وى است و مهدى منتظر مى باشد .
گواه شيعه بر بيان امامت الهى اهل بيت توسط پيامبر، حديث ثقلين [كتاب الله و عترتى ] و حديث سفينه [مثل اهل بيتى كمثل سفينة نوح . . . ] است . دليل شيعه بر شمار امامان، حديث اثنى عشر [اثنى عشر نقيبا] است و گواه بر اين كه نخستين امامان الهى، على سپس حسن، بعد حسين اند، حديث غدير [من كنت مولاه فعلى مولاه] و حديث منزلت [انت منى بمنزلة هارون من موسى . . . ] و حديث كسا و حديث الحسن و الحسين سبط من الاسباط است كه همگى در احاديث معتبر سنى روايت شده اند .
گواه امامت نه فرزند [امام] حسين، احاديث وصيت در كتاب هاى معتبر شيعه است، مانند فرمايش امام باقر عليه السلام كه كلينى روايت كرده است:
يكون تسعة ائمة من ذرية الحسين بن على، تاسعهم قائمهم .
نه امام از فرزندان حسين بن على اند، كه نهمى قائم است .
امام صادق فرمود:
آيا مى پنداريد اوصياى ما هر كه را بخواهند وصى مى كنند؟ نه، والله! اين عهد و گفته اى به جا مانده از رسول الله درباره ى امامى پس از امامى ديگر است تا به وى [ مهدى موعود (عج) ] پايان پذيرد .
در خبرى ديگر است:
تا به صاحب الامر ختم شود . (6)
مشخصه ى سيره ى ائمه ى نه گانه، در اختيار داشتن كتاب هاى جامعه و جفر است كه امام على به نقل از پيامبر، در ديدارهاى خصوصى كه داشتند، نوشت و اخبار غيبى و كراماتى كه از امامان ديده شد كه جز از برگزيدگان مورد تاييد خداوند، ساخته نيست .
برادران اهل سنت كوشيده اند ادعاى نام بردن امامان و نخستين امام; على عليه السلام توسط پيامبر را رد كنند . اينان مى گويند: احاديث نبوى كه گواه ادعاى شيعه است، دلالت ندارد يا سند آن ضعيف است، اما علماى شيعى با سنى ها مناقشه كرده، اشتباه اهل سنت را بيان كرده اند .
برخى فرقه هاى شيعى به ويژه زيديه، امامت دوازده امام را نپذيرفته اند، اما علماى شيعى بدانان پاسخ داده اند .
برخى نويسندگان معاصرنيز مى گويند: مهدى متولد نشده است; زيرا فقط يك فرقه از دوازده فرقه ى پيرو حسن عسكرى، معتقد به ولادت مهدى اند . «نوبختى » در كتاب «فرق الشيعه » و اشعرى شيعى در «المقالات و الفرق » چنين گفته اند .
جواب اينان را به تفصيل در كتاب «حول امامة اهل البيت و وجود المهدى » داده ام .