احاديث درباره ساده زيستي پيامبر اکرم(ص) و اميرمومنان(ع) بسيار است و آن چـنـان زنـدگي ساده آنان را بيان مي کند که وقتي انسان تشريفات حـکـومتهاي امروزي را مي بيند و سخنان در باب علم مديريت را مي شنود و جدايي مديران و کارگزاران را در هر رده, از زيردستان نگاه مي کند, بـا تـمام وجود مي خواهد اعلام کند که (حکومت) و (حاکميت) مشترک لفظي اسـت کـه در پـيـامـبـر اکرم(ص) و حضرت امير(ع) به معنايي بوده و در حاکمان مسلمانان امروزي به معناي ديگر.
آنـان, مـانـنـد بـردگـان روي خـاک مـي نشستند, نان جوين مي خوردند, بازشناخت آنان از ديگران, در ظاهر, ممکن نبود.
اکـنـون, به نمونه هايي از سيره زندگي آنان که بسياري و شهرت آن, ما را از بررسي سندي بي نياز مي کند, مي پردازيم:
ابوذر مي گويد:
(رسـول اکـرم(ص) در بـيـن افراد مي نشست و هنگامي که غريب بيگانه اي وارد مـي شد, نمي دانست کدام يک پيامبر است, تا اين که مي پرسيد. به هـمـيـن جهت, ما از ايشان خواستيم تا مکاني براي نشستن خود قرار دهد که غريبه ها او را بشناسند.)6
و در احاديث بسياري وارد شده است: نبي اکرم(ص) در تمام عمر, هيچ گاه شـکـم از غذا سير نکرد و گاهي سه روز غذا نمي خورد که به نمونه هايي اشاره مي کنيم:
(ما شبع النبي(ص) من خبز بر ثلاثه ايام حتي مضي سبيله.)7
(عـيـص بـن قاسم به حضرت صادق(ع) گفت: خبري از پدر شما روايت شده که فـرمـود: پـيـامبر(ص) هيچ گاه از نان گندم سير نخورد[ نشد] آيا چنين خبري صحيح است؟
حضرت صادق(ع) فرمود: نه, رسول اکرم(ص) هيچ گاه نان گندم نخورد و هيچ گاه از نان جوين به مقداري که سير بشود, نخورد.)8