اگر (كسى ) روزهء رمضان را عمداً(1) نگيرد, بايد قَضاى (2) آن را به جا آورد, و براى هر روز (كَفّاره (3) بدهد يعنى ) دو ماه روزه بگيرد, يا به شصت فقير طعام (= گندم و جو و مانند اينها) بدهد, يا يك بنده (= برده ) آزاد كند. و چنانچه تا رمضان آينده قضاى آن روزه را به جا نياورد,(4) براى هر روز نيز دادن يك مُدّ طعام (= تقريباً 750گرم گندم و جو و مانند اينها) لازم است (5) (م 1776.
براى آشنايى بيشتر با احكام قضا و كفّارهء روزه به رسالهء توضيح المسائل مرجع تقليد خود مراجعه كنيد. والسلام التماس دعا
1- زنجانى : بدون عذر نگيرد... (م 1719. 2ـ اگر كسى روزه را در وقت مخصوص آن نگيرد, بايد روز ديگرى به جاى آن , روزه بگيرد. و روزه اى كه پس از وقت مخصوص آن به جا آورده مى شود نام دارد. 3ـ كَفّاره = كارى كه انسان براى جبران گناهش انجام مى دهد. 4ـ زنجانى : بنابر احتياط براى هر روز يك مُدّ ديگر طعام به فقير بدهد (م 1719. 5ـ بهجت و مكارم : اين مسأله در رسالهء آنان ديده نشد.