نماز جماعت

(مسئله 228) مستحبّ است كه نمازهاى واجب، خصوصاً نمازهاى يوميه به جماعت خوانده شود و در نماز صبح و مغرب و عشا، خصوصاً براى همسايه مسجد و كسى كه صداى اذان مسجد را مى شنود، نماز جماعت بيشتر سفارش شده است.

(مسئله 229) حاضر نشدن به نماز جماعت از روى بى اعتنايى، جايز نيست و سزاوار نيست كه انسان، بدون عذر، نماز جماعت را ترك كند.

(مسئله 230) اگر به واسطه درازى صف اول، كسانى كه دو طرف صف ايستاده اند، امام را نبينند، مى توانند اقتدا كنند: همچنين اگر به واسطه درازى يكى از صفهاى ديگر، كسانى كه دو طرف آن ايستاده اند، صف جلوى خود را نبينند، مى توانند اقتدا نمايند.

(مسئله 231) كسى كه پشت ستون ايستاده، اگر از طرف راست يا چپ به واسطه مأموم ديگر به امام متصل نباشد، نمى تواند اقتدا كند: امّا اگر از يك طرف متصل باشد، مى تواند اقتدا نمايد.

(س 232) اتصال صفوف در نماز چهار ركعتى با شكسته بودن نماز مأمومين مسافر از بين مى رود و بعد، با خواندن نماز ديگرى از جانب مسافران، درست مى شود. براى كسانى كه نمازشان تمام بوده است، تا آخر نماز، حكم جماعت محفوظ است يا نه؟

ج ـ اگر سريعاً اقتدا كنند، نماز جماعت صحيح است، يعنى جماعت ديگران هم صحيح است. 7/8/74

(س 233) آيا اعاده نماز جماعت با جماعتى غير از جمعيت اول و يا با جماعتى بيشتر از بار اول، تا سه مرتبه، جايز است؟

ج ـ مانعى ندارد و اِعاده نماز جماعت، با اختلاف مأمومين و يا امام، مطلقاً مستحب است. 28/2/76

(س 234) در نماز جماعت، اگر مأموم بعد از نماز بفهمد كه به جهتى، نماز امام باطل بوده، نماز مأموم صحيح است. چنانچه مأموم به قصد متابعت از امام، ركن اضافه به جا آورده باشد و بعد بفهمد كه نماز امام باطل بوده، چه حكمى دارد؟

ج ـ چون جماعتش صحيح است، لذا مانند بقيّه جماعتها، زياد كردن ركن، مُغتَفَر است و موجب بطلان نيست. 29/10/73