1. خود انسان ماه را ببيند:
2. عده اى كه از گفته آنان يقين پيدا مى شود، بگويند ماه را ديده ايم: همچنين است هر چيزى كه به واسطه آن يقين پيدا شود:
3. دو مرد عادل بگويند كه در شب، ماه را ديده ايم: ولى اگر صفت ماه را برخلاف يكديگر بگويند، يا شهادتشان خلاف واقع باشد، مثل اينكه بگويند داخل دايره ماه طرف افق بود، اول ماه ثابت نمى شود: امّا اگر در تشخيص بعضى از خصوصيّات اختلاف داشته باشند، مثل آنكه يكى بگويد ماه بلند بود و ديگرى بگويد نبود، به گفته آنان، اول ماه ثابت مى شود:
4. سى روز از اول ماه شعبان بگذرد كه به واسطه آن، اول ماه رمضان ثابت مى شود و سى روز از اول رمضان بگذرد كه به واسطه آن، اول ماه شوّال ثابت مى شود.
(مسئله 314) حجيّت حكم حاكم نسبت به اول ماه و هلال به نظر اين جانب، محلِ اشكال، بلكه منع است و هر كسى بايد خود، حجّت شرعى بر اول ماه داشته باشد.