وَآلَ مُحَمَّدٍ» ، و اين تعظيم در حقّ غير آل نيست ، پس دوستى آل رسول صلي الله عليه و آله واجباست.
معروف است : سلطان محمد خدابنده ملقّب به الجايتو ـ يعنى فرخنده ـ در جامع سُلطانيهروزى در مجلس وعظ نشسته بود واعظى در فضيلت صلوات كلماتى مى گفت ، سلطانپرسيد : چرا آل هيچ يك از انبياء را ذكر نمى نمايند بعد از ذكر اسامى ايشان ، امّا آل حضرترسول صلي الله عليه و آله را بايد ذكر كرد ؟ آن واعظ نتوانست جوابى وافى گويد سلطان فرمود : چوندشمنان دين ، حضرت رسول صلي الله عليه و آله را ابتر خواندند خداوند سبحان براى اين نسبت ايشانرا منقطع النّسل نمود ، بلكه بقاياى ايشان را منقرض كرد ليكن آل حضرت رسول صلي الله عليه و آله يوماًفيوماً در كثرت و زيادتند .
وجه ديگر آن است : ملل و مذاهب ديگر منسوخ شدند امّا اين مذهب را نسخ و زوالىنيست ، پس اين مذهب را حافظ و نگاهبانى لازم بود كه مطّلع از كليّات و جزئيّات باشدو مردمان در زمان احتياج رجوع به ايشان نمايند ، و آن حافظ وجود شخصى از عترتنبويّه و آل اطهار است ، پس چنانكه صلوات بر رسول صلي الله عليه و آله لازم است بر آل وى كه راهنماو نگاهبان دين است لازم و واجب است .
و نعم ما قيل :بِآلِ مُحَمَّدٍ عُرِفَ الصَّوابُوفى اَبْياتِهِم نَزَلَ الكِتابُوَهُمْ حُجَجُ الإله عَلىَ البَرايابِهِمْ وَبِجَّدِهِمْ لا يُسْتَرابُ