و از بيان حُلوُ اللّسان اسماعيل وزير شيعى صاحب بن عبّاد عليه الرحمه غير از اينكنيه مذكوره معلوم مى شود جناب عبدالعظيم كنيه ديگر هم داشته اند و آن ابوالفتح است ،ليكن مشهور همان ابوالقاسم است .
پس خوب است از آن مزار حضرت عبدالعظيم در افتتاح سلام براى تعظيم و احترام آنبزرگوار را به كنيه « يا ابا القاسم » بخوانند ، و فرقى در حيات و ممات اين فرقه حقّهنگذارند كه اكرام و احترام اين فرقه جليله ، احترام به شخص نبوى صلي الله عليه و آله است .
امّا اسم مبارك آن جناب كه حكايت از سمّو قدر و علوّ مقام وى مى نمايد عبدالعظيماست ، و« الاسماء تُنْزَلُ مِنَ السَّماءِ »حقّ و صدق است ، و البته تسميه اسمائى كه مشعر برعبوديّت است مانند عبداللّه و عبدالرّحمن و عبدالجبّار و عبدالعظيم مشروع و ممدوحمى باشد و پيشوايان دين از محبّين خودشان اين شعار را پسنديده دانسته اند .
و عجب است در اين زمان اهل هوا از اين گونه اسماء زجرت دارند بلكه شنعتمى نمايند ، گويا اين طايفه از شفاعت ائمّه طاهرين قدس سرهما بهره نيابند ، و قال الباقر عليه السلام :« اَصدق الأسماء ما سُمّى بالعُبوديّةِ واَفضَلُها اَسماءُ الأنبياء ».
در اين كه چهار تن از امامزادگان موسوم به عبدالعظيم بودند
و آنچه داعى عجالةً در نظر دارد چهار نفر از امامزادگان بدين اسم موسوم گرديدند :
اوّل :عبدالعظيم بن معيّة بن الحسن بن على بن الحسن بن الحسن بن اسماعيل بنالحسن بن الحسن عليه السلام بن على عليه السلام است و صاحب كتاب«منتقلة الطّالبيّه »گفت : بنى معيّه دررى بسيارند .