روح و ریحان

محمد باقر واعظ طهرانی کجوری مازندرانی؛ مصحح: صادق حسینی اشکوری

جلد 2 -صفحه : 428/ 196
نمايش فراداده

و مَنْ للسائلينومَنْيَقىويأوى اليهِ كُلُّ مِسكينِيعنى : تو بودى از براى من كوهى بزرگ كه به وى من پناه مى آوردم و تو بودى با ما بهرحم و شفقت ، و مرحمت مى كردى ، پس بعد از تو پناه يتيمان و اهل سؤال كيست ؟و كيست مقصود هر مسكين كه به سوى او رود و مأوى گيرد ؟

واللّه ِ ما أبْتَغى صِهْرا بصِهْرِكُمُحَتّى اُغَيَّبَ بينَ الرّملِ والطينِ

و قسم به خدا بعد از تو شوهرى نمى خواهم تا آن كه پنهان شوم به زير خاك .

در عدد اولاد آن بزرگوار

اما اولاد جناب خامس آل عباء عليه السلام بر حسب قطع شش تن بودند : چهار پسر و دودختر .

اِنّ الذى كان نُوراً يُستضاءُبهبِكربلا[ء]قَتيلاًغيرَ مَدفُونِسِبط النبىِّ جزاكَ اللّه ُ صالحةًعنّا وجُنِّبتَ خُسرانَ المَوازِينِ

يعنى : به درستى كه آن نور روشنائى دهنده اى كه مردم از او طلب روشنائى مى كردندو هدايت مى يافتند در كربلا آن كس كشته شده است و كسى او را دفن نكرده ، اى فرزندپيغمبر ! خداوند تو را جزاى خير دهد كه ما را از زيان كردن ميزان قيامت نجات دادىو دور فرمودى .

قَد كنتَ لى جبلاً صَعْباً الُوذُ بهو كنت تَصْحَبُنا بالرحمِ والدينِمَنْ لِليتامى