يكي ازشاگردان امام صادق ع بنام قتيبه ميگويديكي ازپسران امام صادق ع بيمارشدبراي عيادت واحوالپرسي اوبسوي خانه اوحركت كردم هنگامي كه بدرخانه آنحضرت رسيدم ديدم آنحضرت دركناردرايستاده است وغمگين است گفتم فدايت گردم حال كودك چگونه است ؟فرمودهمانگونه است وبستري ميباشد .
سپس آنحضرت واردخانه شدوپس ازساعتي بيرون آمدوديدم خوشحال به نظرميرسدوآثارغم درچهره آنحضرت نيست .
باخودگفتم كه حتما"كودك خوب شده است وسلامتي خودرابازيافته است به آن حضرت عرض كردم فدايت شوم حال كودك چگونه است ؟فرمودازدنيارفت .
عرض كردم آن هنگام كه آن كودك زنده بودغمگين بودي ولي اكنون كه مرده نشانه غم رادرچهره تونمي نگرم .
فرمودما اهلبيت قبل ازمصيبت مرگ غمگين ميشويم ولي هنگامي كه قضاي الهي فرارسيدبه آن راضي هستيم وتسليم مقدرات الهي ميباشيم .
/اعيان الشيعه ج چهارص 31