از استاد حاج شيخ ابوالقاسم مهاجري ادام الله ايام عزه شنيدم كه ميفرمودند وقتي در مجلسي اطعام ميكردند و چون جاي كافي براي همه حاضران نبود ، لذا هر گروه كه غذا ميخوردند ، ميرفتند و گروه ديگري بجاي ايشان سر سفره حاضر ميشدند .
شخصي با گروه او بسرسفره آمد و غذا خورد و رفت با گروه دوم آمد و غذا خورد و رفت ، با گروه سوم نيز بيامد و باز هم پرخورد و با زحمت زياد ازسر سفره بيرون رفت و چون بمنزل رسيد حالش بد شد و پس از چند روزدر اثر پرخوري از دنيا رفت .
آري اينست نتيجه عمل آن كه هنوز اندازه شكمش را نميشناسد و پاي خويش را از گليم خود بيشتر دراز كند .