پادشاهي در ثميني داشت
بهر انگشتري نگيني داشت
خواست نقشي كه باشدش دو ثمر
هر زمان كافكند بنقش نظر
گاه شادي نگيردش غفلت
گاه اندوه ، نباشدش محنت
هر چه فرزانه بود در ايام
كرد انديشه اي ولي همه خام
ژنده پوشي پديد شد ، آندم
گفت بنگار بگذرد اينهم
/ حاج ملا هادي سبزواري