جاحظگويدكه روزي من به مكتب خانه معلمي رفتم ديدم كه چوبي درازوچوبي كوتاه وعصائي كج وكره وطبلي وبوقي نزداوگذاشته شده بودبه اوگفتم ،فايده اين آلات چيست ؟گفت:نزدمن اطفال بسياراست كه تعليم ايشان مي كنم ،هرگاه به يكي ازايشان بگويم لوح خودرابخوان ،پس مضايقه مي كند،اورابه چوب كوتاه تاديب مي كنم ،ازمن مي گريزد،پس او رابه چوب دراز،ميزنم ،پس ازمن فرارمي كند،كره رابه عصاي كج مي رانم واو رامي زنم ،اطفال جمعيت مي نمايندوسرسرمن هجوم مي آورند .
پس طبل رابه گردن مي آويزم وبوق رابه دهن مي زنم وصدامي كنم ،مردم كه ازراه مي گذرندوصداي مرا مي شنوند،مي آيندومراازدست اطفال خلاص مي كنند .