به ناچار آنان در قيامت، زيانكارترين افرادند.
در فرهنگ اسلام، دنيا بازارى است كه مردم فروشنده اند، و جان، مال و عمل، كالاى اين بازار است و خريداران متعدّدى از خدا، شيطان، هواى نفس و ديگران، اين كالاها را به قيمت ارزان يا گران خريدارند. لذا واژه هاى اَجر، ثواب، ضِعف و اَضعاف، براى سود و واژ ه هاى خُسر، خسران مبين و اخسرين، در مورد ضرر و زيان، در قرآن زياد مطرح شده است.
هشدار مهم آن است كه بدانيم هر ضرر و زيانى قابل جبران است، مگر گذران عمر كه ديگر باز نمى گردد.
گاهى مال ومسكن، يا مقام وقدرت ويا مدرك و عنوانِ انسان از بين مى رود، امّا گاهى انسان خودش را مى بازد وانسانيّت خود را به هدر مى دهد كه اين بالاترين خسارت است.
1- گفتارهاى باطل و ناحقّ گرچه به ظاهر جلوه دارند، امّا همه تباه شدنى هستند. ضل عنهم ما كانوا يفترون
2- بالاترين خسارت ها، خسارت نفس و عمر انسان است، نه زيان هاى مالى. خسروا انفسهم ... هم الاخسرون
3- خسارت هاى دنيوى جبران پذير است، مهم خسارت در قيامت است كه چاره اى ندارد. فى الاخرة هُم الاخسرون