آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است مخصوص اوست ، و در حقيقت ، اين خداوند است كه بي نياز و ستوده است .
وجود انسان ، سراسر فقر و به هوا، غذا، مسكن ، لباس و چيزهاي ديگر محتاج است و اگر چند روزي در شاخه اي از امور خود را بي نياز بپندارد، دست به طغيان مي زند و عوارض و خطراتي به دنبال دارد، مانند: بي تفاوتي ، غفلت ، استثمار، ولي خداوند (الغني ّ الحميد)، بي نياز مطلق و شايسته ي هر گونه ستايش است .
1- هستي محتاج ونيازمند است و او تنها بي نياز. (ان ّالّله لهوالغني ّ...)