و(آفرينش انسان از خاك و رويش گياهان از زمين خشك ، نشانه آن است كه ) همانا قيامت آمدني است و شكي در آن نيست ، و خداوند تمام كساني را كه در قبرها آرميده اند زنده خواهد كرد.
1- آفرينش انسان و گياه ، نشانه ي حقانيّت خداوند است . (ذلك بان ّالّله هوالحق ّ)
2- خداوند هرگز آفرينش را با مرگ و مير رها نمي كند زيرا كسي كه حق ّ است ، هرگز كار لغو و باطل از او سر نمي زند. پس بايد آفريده هاي خود را به مقصد و هدف نهائي برساند و پس از مرگ مرحله ي ديگري باشد. (بان ّالّله هوالحق ّ و انّه يحيي الموتي )
3- كسي كه يك بار آفريد، باز هم مي تواند بيافريند. (يحيي الموتي )
4- كسي كه هم ابتداء خلق مي كند و هم مي تواند در آفريده ي خود هرگونه تصّرفي انجام دهد، قادر مطلق است . (علي كل ّشي ءي قدير)
5- معاد، جسماني است . (يبعث من في القبور)