و كافران ، غير از خداوند چيزي را مي پرستند كه او هيچ گونه دليلي بر آن نازل نكرده است ، و آنها نسبت به آن هيچ گونه اطلاعي ندارند و براي ستمگران هيچ ياوري نيست .
ديدگاه مشركان اين بود كه خداوند به بعضي اشيا و بت ها قدرت تدبير و تصميم عطا كرده ولي خودش فوق همه آنهاست ، آنان خيال مي كردند كه جهان تحت تدبير خدايان (ارباب ) است و خدا را ((رب الارباب )) و خداي خدايان مي پنداشتند. اين آيه مي فرمايد: خداوند هيچ گونه اقتداري به هيچ يك از معبودهاي خيالي شما نداده و هستي تحت تدبير خداي يكتاست . (يعبدون من دون اللّه مالم ينزّل به سلطانا).
شايد مراد از نزول سلطان در آيه ، سلطه ي علمي است . يعني مشركان به سراغ معبودها و بت هايي مي روند كه هرگز خداوند دليل و برهاني از علم و منطق يا وحي به حمايت آنان نفرستاده است .
1- انگيزه ي پرستش ، يا فرمان الهي است : (ينزّل به سلطانا)، يا رهنمود عقل وعلم است : (ليس لهم به علم ) و يا به اميد ياري و استمداد اوست . (ما للظّالمين من نصير) و مشركين هيچ كدام را ندارند.
2- هر پرستشي كه بدون دليلي از وحي وعلم باشد، ظلم است . (و ما للظّالمين )