تقاضاهاى مشروع و منصفانه مردم كرد براى بدست آوردن خودمختارى ادارى و فرهنگى در چهارچوب تماميت ارضى و وحدت ملى ايران ضربه وارد آورند.
مرگ زنان، بچه ها و پيران بى دفاع در كردستان پيش درآمدى براى نابودى آزادى در كشور مى باشد، اگر چه امام خمينى تاعكيد دارند كه انقلاب بخاطر نابود نمودن آزادى بوجود نيامد.اين مطلب را بايد براى همه روشن نمود كه اعدام، كشتار، بازداشت، اخراج و بمباران راه مناسبى براى شفا دادن بيماريهاى اجتماعى نمى باشد.در همين ضمن اين مطلب بايد درك گردد كه در كشور ما خلقهاى مظلوم و ستمديده اى هستند كه يكى از آنها مردم كردستان مى باشند.
در دوران حاكميت سلسله پهلوى مردم كردستان همانند بقيه مردم ايران از حق انتخاب نهادهاى قدرت محلى محروم بودند.مقامات ادارى، استانداران و مديران كل بوسيله شاه انتخاب مى شدند و بوسيله دولت او به كردستان اعزام مى شدند.نمايندگان منطقه كردستان در مجلس بوسيله درباريان 7 مزدوران امپرياليسم و استعمار انتخاب مى شدند.
مقامات نظامى و غيرنظامى، عوامل ساواك و خانها و سران مرتجع ايلهاى كردستان اين مردم ستمديده را غارت مى نمودند.در عوض پيشبرد حيات اقتصادى و فرهنگى و سيستم درمانى در كردستان، توپ و پليس به منطقه كردستان فرستاده مى شد.وقتى كه طاقت مردم كرد به منتهاى خود رسيد و مردم كرد بر عليه اين استبداد اعتراض نمودند آنها را تحت شعار مبارزه با باصطلاح راهزنها، خرابكاران و جدايى طلبان سركوب نمودند.هويت فرهنگى و ملى مردم كرد مورد توهين قرار گرفت.در نتيجه كردستان به يكى از مناطق عقب افتاده و ستمديده كشورمان تبديل شد و زندگى براى ساكنان اين منطقه بصورت يك جهنم واقعى درآمد.
اين مسئله روشن مى باشد كه مردم كردستان نقش با ارزشى در بوجود آمدن فرهنگ قديمى ايران بازى كرده اند و آنها فداكاريهاى فراوانى در مبارزه براى بدست آوردن استقلال و آزادى كشور نمودند.تحت رهبرى چهره هاى سياسى چون صلاح الدين ايوبى، مردم كردستان بر عليه مهاجمان براى دفاع از استقلال و آزادى تمام خلقهاى ايران و فرهنگهايشان بپا خواستند.آنها همچنين نقش مهمى در شكل گرفتن جنبش ملى و آزادى بخش كشورمان داشتند.مردم كردستان كليد آزادى و خوشبختيشان را در انقلاب مى ديدند و آنها تحت رهبرى امام خمينى همراه با بقيه خلقهاى ايران بر عليه رژيم شاه مبارزه كرده و در اين راه فداكاريهاى بسيار نمودند.
پس از پيروزى انقلاب كردها همانند بقيه خلقهاى تحت ستم ايران انتظار داشتند كه در رژيم جديد جمهورى تمام " ؟ ستمها و توهين " فقرها و عقب ماندگيها و محروميتهاى ملى از بين بروند و جاده آزادى و عدل هموار گردد.كردها ايران را به عنوان سرزمين اصليشان نگاه مى كنند و فكر جدايى كردستان از ايران را در مخيله شان هم راه نمى دهند.آنها تمايل دارند كه آزادانه در خانواده صميمى و برادرانه خلقهاى ايران زندگى كنند و امور محلى را در محدوده تماميت ارضى ايران متحد اداره نمايند.
10 مهر