535 . امام على عليهالسلام ـ در خطبهاى كه ايمان و اركان آن را ياد مىكرد ـ : خداوند . . . به ايمان خشنود گشت ... و آن را مايه عزّت هر آنكه گرامىاش بدارد ... و برهان آنكه بدان سخن گويد و مايه شرافت كسى كه آن را بشناسد و حكمت كسى كه بدان لب بگشايد و روشنى كسى كه از آن روشنى جويد ، قرار داد . ر . ك : ص 65 «كمال ايمان» / ص 79 «ايمان» .
«و آنان كه به خاطر ما كوشيدند ، بى گمان به راههاى خود رهنمونشان مىكنيم .»
536 . پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : بنده خداى عز و جل خويشتن را چهل روز براى خدا خالص نكرد ، مگر آنكه چشمههاى حكمت از دلش بر زبانش جارى گشت .
537 . امام على عليهالسلام : با تحقّق اخلاص ، ديدگان نور مىگيرند .
538 . امام على عليهالسلام : آنكه ايمانش را خالص كرد ، هدايت يافت . ر . ك : ص 209 ح 561 / ص 201 «اخلاص» / ص 367 «آموختن براى غير خدا» و ص 331 «اخلاص» / ص 603 «خودنمائى» .
539 . پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : هر كس جوياى حكمت است ، بايد خاندان مرا دوست بدارد .