علم و حکمت در قرآن و حدیث

محمد محمدی ری شهری، رضا برنجکار؛ مترجم: عبدالهادی مسعودی

جلد 1 -صفحه : 424/ 83
نمايش فراداده

فصل اوّل

معناى حكمت

قرآن

«به هر كس كه خواهد ، حكمت دهد و هر كه حكمت يابد ، خيرى فراوان يافته است و جز خردمندان پند نگيرند» .

«و به لقمان حكمت داديم كه شكر خدا به جاى آور و هر كه شكر كند ، براى خود شكر كرده و هر كه ناسپاسى كند ، خداوند بى‏نيازِ ستوده است» .

«اين (رهنمودها) از جمله حكمتهايى است كه پروردگارت به تو وحى كرده است» .

حديث

272 . امام صادق عليه‏السلام ـ در بيان سپاهيان خرد و نابخردى ـ : حكمت (از سپاهيان خرد است) و هوس ضد آن .

273 . پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله ـ درباره گفتار خداى متعال : «و هر كه حكمت يابد ، خيرى فراوان يافته است» ـ مى‏فرمايد : منظور قرآن است .