مخمل خاطره ي تو

وقتي که نگات مي شينه روي دويار اتاقم

عکس تو تو قاب چوبي دوباره مياد سراغم

ياد اون روزا مي افتم ، با تو بودن زير بارون

وقتي که شرمنده بودن ، پشيمون ليلي و مجنون

ياد اون شبا مي افتم ، لب اون چشمه ي جاري

که گرفت از ما يه عکاس ، دو تا عکس يادگاري

يکي شون سهم تو بود و يکي شونم مال من بود

کجا فکرشو مي کرديم ، آخرش جدا شدن بود

زير رعد و برق تقدير ، من و تو با هم شکستيم

توي رؤياهامون اما ، هنوزم صاف و يه دستيم

گل سرخي اينجا روي طاقچس ، خاطرش هست و خودش مرد

توي ميدون زمونه ، من و تو بازي رو باختيم

تقصير طالع ما بود ، سرنوشتو خوب شناختيم

مث اون کلاغ قصه ، که نمي رسيد به خونه

دوس نداش که مال هم شيم دست بي رحم زمونه

اسمش اينه که تو رفتي ، يادگاريت رو به رومه

تو رو داشتن تا هميشه منتهاي آرزومه

بي گناهي ، اما کوچت ، چه آتيشي زد به ريشه م

هميشه بهت مي گفتم ، نباشي ديوونه مي شم

مي دوني ما بي گناهيم ، جرممون فقط وفا بود

هيچ دلي راضي نمي شه ، که بگه تقصير ما بود

مخمل خاطره ي تو ، تو صندوقچه ي چوبي

خوابيده مثل يه قصه ، پر راز و پر خوبي

تو رو مي سپرم به دست صاحب پونه و خورشيد

اما افسوس و صد افسوس که تو رو به من نبخشد