حيف از تو اي انسان که از حق دل گرفتي
در مرگزار زندگي منزل گرفتي
باغ و بهشت يار را از ياد بردي
چون کودکان الفت به آب و گل گرفتي
درياي لطف دوست مرواريد خيزست
بي بهره يي چون خانه در ساحل گرفتي
غفلت براي آدمي نقص کامل است
تو بي خبر اين نقص را کامل گرفتي
بر سامري پيوستي از موسي بريدي
حق را رها کردي ره باطل گرفتي
از صد کتاب معرفت حرفي نخواندي
اين درس را از مردم غافل گرفتي
با دل بريدن از جهان آسان توان زيست
تو از طمع اين سهل را مشکل گرفتي