برگ ها
آنگاه که مى ريزند
بر زمين هاى پاييزى، رنگ ها
آنگاه که مى آميزند
چون خاموشه رازى، خيام قلم دست مى گيرد
و عطر, رباعى ها
کوچه هاى کتاب را سرشار مى کنند. آن زيبايى که در پرواز, مرگ, برگ مى شکند
و خيام که فهميده مى شود. اشتاين باخ 02.11.1997