پيش تر لازم است اصطلاحات فنى و واژه هاى سرنوشت ساز را شفّاف كنيم; تا ضمن وضوح معناى مراد، از سوءتفاهم ها و نزاع هاى بى حاصل جلوگيرى شود. يادآورى اين نكته خالى از فايده نيست كه علوم مدوّن و از جمله معرفت شناسى آكنده از اصطلاحات و دانشواژه هاى فنّى است كه در بسيارى موارد معنايى متفاوت از معناى لغوى، عرفى يا معناى آن واژه در علمى ديگر دارد.مسئوليت عقلانى و صداقت علمى حكم مى كند كه اين واژه ها پيش از هر چيز به عنوان مبادى يك مسأله از علم يا بخشى از يك علم و يا كل علم تحديد حدود شوند. و دقيقاً معناى آن روشن و آفتابى گردد تا هم تعريف دقيق و معناى مراد آن واژه ها يكايك معلوم گردد و هم بعد از تحرير محل نزاع، منازعان و موافقان واقعى هويدا شوند; زيرا بسا مخالفى كه بر اثر سوء برداشت از لفظ مخالف شده يا موافقى كه از سر برداشتى غير از معناى مراد، موافق گشته است. پس بعد از وضوحِ مفهومىِ الفاظِ كليدى بسا موافقان كه مخالف و مخالفانى كه موافق گردند. اين سنّت حسنه (تعريف و تحديد اصطلاحات) كه عمدتا از سوى فيلسوفان تحليلى گسترش يافت، اعلام مى كند كه تعاطى واژه هاى فنّى بدون وضوح ممنوع.