آن گاه در دنباله كلام خود ، حضرت صادق عليهالسلام مىفرمايد :
چنان كه ظاهر بدن را به لباس ظاهرى پوشى ، باطن را نيز به لباس صدق و راستى بپوشان باطن صادق باطنى است كه از مكر و حيله و خدعه و تزوير و ريا و غل و غش و دغلى پاك باشد ، باطن صادق باطنى است كه از تخيلات رديه و اعتقادات سخيفه مخلى شده و به حليه آراى صحيحه و علوم حقه مزين و محلى باشد ، باطنت بايد با پرده خوف از خدا و ظاهرت بايد با پرده اطاعت از حضرت حق پوشيده باشد .
راستى چه دنياى پربهايى است ، دنياى خوف از مقام حضرت او و دنياى اطاعت از فرامين حضرتش ، به حقيقت خودش قسم ، دنيايى براى انسان بهتر از اين دنيا نيست ، خوف از مقام او علت ترك گناه و شوق وصال او علت اطاعت حضرت اوست .
وقتى مقام خوف و شوق حضرتش آمد ، همه جهان مادى براى انسان به اندازه بال مگس ارزش ندارد و آنچه در دست انسان است همان را آدمى فقط براى او مىخواهد و آنچه را نمىپسندد ، انسان ابدا خيال آن را هم نمىكند !!
به قول عارف عاشق جلال الدين بلخى :
آرى ، به عشق او دم زدن و به ذكر او زيستن و به ياد او بودن و ظاهر و باطن را براى او آراستن ، مقصد اعلا و هدف والا است و بعثت انبيا و زحمت امامان عليهمالسلامبه همين خاطر بوده است .