امام صادق عليهالسلام مىفرمايد :
به محل تخليه كثافات شكم به اين خاطر مستراح مىگويند كه نفوس مردم از سنگينى نجاسات پس مانده از غذاى خورده شده و كثافات و آلودگى ها راحت مىشوند .
خوراكى هايى كه انسان مىخورد ، بدن به آن اندازهاى كه براى قدرت و قوت و ادامه حيات لازم دارد بر مىدارد و مازاد آن را تبديل به نجاست و كثافت كرده و به انسان فشار مىآورد كه به مستراح رفته و آن را از بدن بيرون براند و اگر انسان به نداى شكم در اين زمينه پاسخ نگويد ، آبروى آدمى را مىبرد !!
خوراكى ها هرچه سنگينتر و رنگينتر و خوشمزهتر باشد ، كثافت و نجاسات و تعفن و بوى آن بيشتر و ضربه و خسارتش به بدن سنگينتر است .
به اندازه خوردن يا كمتر از حد خوردن و ساده خوردن ، كم خرجتر و حملش آسانتر و كثافتش كمتر و پس دادنش راحتتر است .
آه ! خوراكى كه بيشترش در شكم مىخواهد تبديل به نجاست شود ، نجاستى كه هر موجود زندهاى از آن فرارى است و حملش باعث زحمت آدم است ، بر چه حسابى انسان براى به دست آوردنش اين همه ظلم و جور ، غل و غش ، خدعه و حيله نسبت به ديگران بورزد ؟!
چرا انسان راه حلال را طى نكند ؟
چرا براى خدا به محل كسب نرود ؟
چرا در خريد و فروش رعايت احكام حق را نكند ؟
چرا براى بيشتر به دست آوردن دزدى كند ، احتكار جنس نمايد ، ظلم بورزد و تا جايى پيش برود كه براى لقمه نانى دست به خون مظلوم يا مظلومانى بيالايد ؟!
اميرالمؤمنين عليهالسلام درباره مردمى كه از تربيت الهى دورند و همتى جز شكم و شهوت ندارند و از هر راهى كه قدرتشان اقتضا مىكند ، پيدا مىكنند و مىخورند مىفرمايد :
قيمت اينان با آنچه از شكمشان مىريزد ، مساوى است !!
آرى ، اينان بيش از اين قيمت و ارزش ندارند و هم اينانند كه خداوند آنان را در قرآن به عنوان بدتر از حيوانات و درندگان وصف فرموده است .
مواد خوراكى قبل از اينكه به انسان برسند ، طيب و طاهر و پاكيزه است ، طعم عالى و رنگهاى چشمگير دارند ، چون به شكم برسند ، قسمتى از آنها تبديل به انرژى براى جسم و بقيه تبديل به كثافات و فضولات مىشوند ؛ اگر انسان در به دست آوردن مواد و خوردن آن عبد حضرت حق باشد ، خوشا به حالش و اگر بنده شيطان و برده شكم باشد ، در حقيقت بايد گفت كه وجود او با تمام شؤونش كارخانه كود سازى است .