عرفان اسلامی

حسین انصاریان

جلد 5 -صفحه : 239/ 103
نمايش فراداده

تقسيم نماز بين حق و عبد

در روايت مهمى آمده كه :

نماز بين حق و بين عبد تقسيم شده ، نصف اين حقيقت در رابطه با حق و نصف ديگر در رابطه با عبد است .

حضرت حق فرموده :

نماز را بين خود و عبدم تقسيم كرده‏ام : نصف از من و نصف از بنده من است ، بنده‏ام آنچه را از من مى‏خواهد بخواهد .

عبد وقتى مى‏گويد : بسم اللّه الرحمن الرحيم .

حق مى‏فرمايد : عبدم از من ياد آورد .

چون بگويد : الحمد للّه رب العالمين .

حضرت حق مى‏فرمايد : عبدم مرا ستايش كرد .

چون بگويد : الرحمن الرحيم .

حضرت حق بگويد : بنده‏ام مرا ثنا گفت .

چون عبد بگويد : مالك يوم الدين .

حق بفرمايد : بنده‏ام از من تمجيد كرد .

چون بگويد : اياك نعبد و اياك نستعين .

حضرت حق بگويد : اينست بين من و بنده من ، بخواهد هرچه از من مى‏خواهد .

وقتى عبد بگويد : اهدنا الصراط المستقيم * صراط الذين انعمت عليهم غيرالمغضوب عليهم * ولا الضالين [215] .

حق مى‏فرمايد : آنچه خواستى براى تو باشد و هر چه غير از اين مى‏خواهى از من بخواه[216] .

از اين روايت وجوب قرائت حمد به طور صريح استفاده مى‏شود و روشن است كه اگر كسى حمد را نخواند ، نماز نخوانده است .

و از آنجا كه نماز ، مناجات عبد با حضرت حق است و مناجات در حقيقت ذكر است و هر كس ذكر حق كند ، جليس حق شده و هر كس به مقام مجالست با دوست برسد با ديده پرقدرت قلب جليس را مى‏بيند ، پس نماز او در حقيقت مقام شهود و حضور و مشاهده است .