خداوند متعال در تهديد افراد فاقد شرايط فتوى نسبت به صدور حكم و فتوا مىفرمايد :
وَلاَ تَقُولُوا لِمَا تَصِفُ أَلْسِنَتُكُمُ الْكَذِبَ هَذا حَلاَلٌ وَهَذا حَرَامٌ لِّتَفْتَرُوا عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ لاَ يُفْلِحُونَ [452]
و به سبب دروغى كه زبانتان گوياى به آن است ، نگوييد : اين حلال است و اين حرام ، تا به دروغ به خدا افترا بزنيد [ كه اين حلال و حرام حكم خداست ] ؛ مسلماً كسانى كه به خدا دروغ مىبندند ، رستگار نخواهند شد .
قُلْ أَرَأَيْتُم مَا أَنزَلَ اللّهُ لَكُم مِن رِزْقٍ فَجَعَلْتُمْ مِنْهُ حَرَاماً وَحَلاَلاً قُلْ آللّهُ أَذِنَ لَكُمْ أَمْ عَلَى اللّهَ تَفْتَرُونَ [453]
بگو : به من خبر دهيد كه آنچه خدا از رزق و روزى براى شما نازل كرده و شما بخشى از آن را حرام و بخشى را حلال كرديد . بگو : آيا خدا اين حرام و حلال كردن را به شما اجازه داده يا بر خدا دروغ مىبنديد ؟ !
ملاحظه مىكنيد كه خداوند متعال مأخذ حكم و فتوا را به دو نوع تقسيم فرموده :
1 ـ نوعى از آن به گونهاى است كه انسان در صدور فتوا و اظهار رأى و نظر از طرف خداوند مأذون و مجاز مىباشد .
2 ـ نوعى ديگر كه در اظهار نظر درباره آنها مجاز نيست .
بنابراين اگر اذن الهى درباره رأى و نظرى تحقق نيابد و شخصاً به آنها اظهار نظر شود و فتوا داده شود ، بر خداوند متعال دروغ و افترا بسته شده است .
به گفتار الهى ـ كه به عنوان حكايت از رسول و فرستادهاش كه گرامىترين خلق اوست ـ توجه نماييم كه چگونه سخن مىفرمايد :
وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ * لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَـمِينِ * ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ [454]
و اگر [ او ] پارهاى از گفتهها را به دروغ بر ما مىبست ، * ما او را به شدت مىگرفتيم ، * سپس رگ قلبش را پاره مىكرديم.
با توجه به اين كه خداوند متعال ، عزيزترين خلق خود را اينگونه ارعاب و تهديد مىفرمايد ، انذار و تهديد او نسبت به ديگران چگونه خواهد بود ، آن گاه كه آنان در حضور خداوند و در برابر او سخنى را به دروغ و به نام او بر زبان آرند ؟ !
رسول خدا صلىاللهعليهوآله فرمود :
اَجْرَؤُكُمْ عَلَى الْفَتْوى اَجْرَؤُكُمْ عَلَى النّارِ[455] .
آن كس كه در ميان شما از لحاظ فتوى و صدور حكم جرأت و جسارت فزونترى دارد ، بدانيد كه هم او نسبت به آتش جهنم داراى جسارت بيشترى است .
وَقالَ صلىاللهعليهوآله : اَشَدُّ النّاسِ عَذاباً يَوْمَ الْقيامَةِ رَجُلٌ قَتَلَ نَبِيّاً اَوْ قَتَلَهُ نَبِىٌّ اَوْ رَجُلٌ يُضِلُّ النّاسَ بِغَيْرِ عِلْمٍ اَوْ مُصَوِّرٌ يُصَوِّرُ التماثيلَ[456] .
و نيز رسول گرامى اسلام صلىاللهعليهوآله فرمودند : پرشكنجهترين و معذّبترين مردم روز قيامت اين افراد هستند :
1 - كسى كه پيامبرى را كشته باشد .
2 - كسى كه به دست پيامبرى كشته شده باشد .
3 - كسى كه بدون علم و آگاهى فتوا دهد و مردم را گمراه كند .
4 - آن كس كه به كار مجسمه و پيكرهسازى سرگرم گردد .