داشت تا سرانجام ، مـاءمـوران دولتـى بـا خـوشـحـالى از جـنـايـتـى كـه انـجـام داده بـودنـد، آنـجـا را تـرك كردند.(299) فـاجـعـه مـدرسـه فيضيه كه با حضور انبوه مردم صورت گرفته بود، بى درنگ در سراسر ايـران مـنـتـشر شد. امام خمينى ـ ره ـ پس از اين مساءله با حرام كردن (تقيه ) توطئه سكوت در مـقـابل اعمال رژيم شاه را از دست آنها گرفت و مبارزه را وارد مرحله جديدى كرد و اظهار حقايق را هـر چـنـد بـا زنـدان و شـهـادت هـمراه باشد، واجب كرد. فتواى امام دستور جديدى بود كه مردم و بـخـصـوص روحانيت را به جنبش بى سابقه اى وادار كرد كه در درس بعد به آن اشاره خواهد شد.(300) موج اعتراضات و مخالفتهايى كه به مناسبت جنايت رژيم شاه در حمله به مدرسه فيضيه ايجاد شـده بـود، نـبـايـد خـامـوش مـى شـد، بـلكـه مـى بـايـسـت بـر دامـنـه آن افـزوده شـود. بـه دنـبـال ايـن حـادثه ، رژيم شاه با صدور دستور جلب طلاب و اعزام آنها براى خدمت سربازى ، قـصـد داشت كه روحانيون را به خود مشغول كرده تا از امور سياسى دورى كنند. اين اقدام رژيم نـه تـنـهـا باعث جلوگيرى از قيام نشد، بلكه با هوشيارى رهبر باعث شد كه افكار انقلابى و بيدار كننده او به داخل پادگانها نيز رسوخ كند.
ادامـه مـراسـم چـهـلم شـهـداى فـاجـعـه مـدرسـه فـيـضـيـه بـراى رژيـم ، قـابـل تحمل نبود و به مراسمى كه به همين مناسبت در مسجد ارك تهران و به وسيله نماينده آيت اللّ ه حـكـيـم بـرگزار شده بود، حمله كرده ، درگيرى بين مردم و نيروهاى رژيم رخ داد. رهبرى قـيـام كـه در فكر تداوم آن تا نابودى شاه بود، در فرصتهاى مناسب اعتراضهاى خود را عليه شـاه ، نـشان مى داد و خواستار شركت اقشار مختلف مردم جهت مبارزه با رژيم شاه بود. شروع ماه محرم فرصت مناسبى براى اين كار بود.
مـحـرم جـايگاه ويژه اى در فرهنگ شيعه دارد، زيرا اين ماه يادآور دلاوريها و رشادتهاى امام حسين (ع ) بـا اصـحـابـش از يـكسو و جنايت ، بى رحمى و ظلم و ستم يزيد و يارانش از سوى ديگر اسـت . قـيـام و شـهـادت امـام حـسـين (ع ) همواره راهنما و مشعلى فروزان براى قيامها و نهضتهاى شـيـعـه در طـول تـاريـخ بـوده اسـت . آن حـضـرت بـا ايـسـتـادگـى و مـقـاومـت بـى نـظـيـرش در مـقـابـل مـظـهـر ظـلم و جـور، بـه پـيـروان راسـتـيـن خـود آمـوخـت كـه چـگـونـه در مـقـابـل يـزيـديـان زمـان بـه پـا خـاسته ، با نثار جان خويش در راه اسلام قيام كنند. شيعيان هر سـال بـه يـاد امـام و پـيـشـواى شـهـيـد خـود گـريـسـتـه ، خـون او را حـيـات بـخـش نهال آزادى و عدالت مى دانند.(301) شروع اين ماه بعد از كشتار فجيع مدرسه فيضيه ، سرآغاز مرحله جديدى از مبارزات امت قهرمان ايـران عـليـه رژيـم شاه شد. نيروهاى امنيتى رژيم كه مى دانستند مردم در ماه محرم خاطره شهداى فـيـضـيـه را زنـده خـواهـنـد كـرد، سـعى نمودند تدابير لازم را فراهم كنند؛ به همين مناسبت طى اطـلاعيه اى از مردم درخواست شد كه سوگوارى آنها همراه با دعا براى تاج و تخت شاه باشد. مردم كه از فلسفه قيام حسين بن على (ع ) در ماه محرم بخوبى آگاه بودند، قصد داشتند همانند او در مقابل حاكم ستمگر زمان قيام كنند.(302) امـام خـمينى ـ ره ـ رهبر قيام در اعلاميه اى وعاظ و اهل منبر را كه با همه مردم از دورترين نقطه تا مركز تهران در تماس بودند، دعوت كرد تا همراه ذكر مصيبتها گذشته ، از مصيبتهاى امروز نيز سخن گويند و موضع حسينى و يزيدى زمان حاضر را به مردم معرفى كنند. معظم له علاوه بر اينها، به هياءتهاى حُسينى و دسته هاى سينه زنى توصيه كرد كه در اين ايام وظيفه خود را در اجـتـمـاعـات انـجـام دهـنـد، زيـرا خـطـر حـاكـم امـروز بـر اسـلام ، كـمـتـر از خـطـر بنى اميه نيست .(303) مـبـارزات در ايـن سـال و در مـاه محرم در سراسر كشور گسترش يافت و تمام مجلسها و مسجدها و حـسـيـنـيـه هـا بـه كـانـون ضـد رژيـم تـبـديـل شـد. دولت ايـران ، در ايـن سـال عـده اى از خـطـبـا و وعـاظ را بـه سـازمـان امـنـيت فرا خوانده و تهديد كرده بود كه از سه موضوع حرف نزنند و غير از اين سه هر چه كه بگويند آزاد هستند. اينها عبارت بودند: