الْحـِلْمُ غـِطـَاءٌ سـَاتـِرٌ، وَالْعـَقـْلُ عـُسـَامٌ قـَاطـِعٌ. فـَاسـْتـُرْ خـَلَلَ خـُلُقـِكَ بـِحِلْمِكَ وَ قَاتِلْ هَوَاكَ بِعَقْلِكَ. [ نهج البلاغه، ح 416، ص 1285. ]
حـلم پـرده اى است پوشنده و عقل شمشيرى است برنده، بنابراين، عيوب اخلاقى ات را با حلمت بپوشان، و هوس هاى سركشت را با عقلت بكش.
مَنْ حَلُمَ... عاشَ فِى النّاسِ حَميداً. [ نهج البلاغه، ح 30، ص 1100. ]
آن كه حلم ورزد در ميان مردم با ستايش |و خوشنامى| مى زيد.