إِعْتَصِمُوا بِتَقْوَى اللّهِ فَإِنَّ لَهَا حَبْلاً وَثِيقاً عُرْوَتُهُ وَ مَعْقِلاً مَنِيعاً ذِرْوَتُهُ. [ نهج البلاغه، خ 190، ص 206. ]
به تقواى الهى چنگ زنيد كه ريسمانى است با دستاويز استوار، و پناهگاهى با ستيغ بلند.
اَلا وَ بِالتَّقْوى تُقْطَعُ حُمَةُ الْخَطايا وَ بِالْيَقينِ تُدْرَكُ الْغايَةُ الْقُصْوى. [ نهج البلاغه، خ 157، ص 462. ]
بدانيد كه نيش خطاها، با تقوا |بيرون| كشيده مى شود و تنها با پاى يقين مى توان راه را به پايان برد.