مـَا لاِ بـْنِ آدَمَ وَالْفـَخـْرِ: أَوَّلُهُ نـُطـْفـَةٌ وَ آخـِرُهُ جـِيـفـَةٌ، وَ لاَ يـَرْزُقُ نـَفـْسـَهُ، وَ لاَ يـَدْفـَعُ حَتْفَهُ. [ نهج البلاغه، ح 445، ص 1294. ]
انـسـان را بـا تـكـبـر چـكـار؟ در آغـاز نطفه بود و سرانجام مردارى است. نه مى تواند به خود روزى دهد و نه مرگ را از خود براند.