فَاللّهَ اللّهَ فِى عَاجِلِ الْبَغْىِ، وَ آجِلِ وَ خَامَةِ الظُّلْمِ وَ سُوءِ عَاقِبَةِ الْكِبْرِ فَإِنَّهَا مَصْيَدَةُ إِبْلِيسَ الْعُظْمَى. [ نهج البلاغه، خ 234، ص 797. ]
خـدا را! خـدا را! از كيفر تباهكارى در دنيا و زيان ستمگرى در آخرت و بد فرجامى تكبر؛ كه دام بزرگ شيطان است.
اَوْحَشُ الْوَحْشَةِ الْعُجْبُ. [ نهج البلاغه، ح 37، ص 1104. ]
خود پسندى |و خود شگفتى|، هولناك ترين وحشت است.