لَيْسَ مِنْ اَخْلاقِ الْمُؤْمِنِ الْمَلَقُ وَ لاَ الْحَسَدُ اِلاّ فى طَلَبِ اْلِعْلِم. [ تحف العقول، ص 228. ]
مؤمن جز براى كسب دانش، چاپلوسى و حسودى نمى كند.
اَلْحَسُودُ اَبَداً عَليلٌ. [ شرح غررالحكم، ج 1، ص 199. ]
شخص حسود همواره بيمار و رنجور است.