همواره در مسير ملّت

فَاِنَّ حَقّاً عَلَى الْوالِى أَنْ لا يُغَيِّرَهُ عَلى رَعِيَّتِهِ فَضْلٌ نالَهُ وَ لا طَوْلٌ خُصَّ بِهِ. [ نهج البلاغه، ن 50، ص 982. ]

بر والى و رهبر است كه اگر به زيادتى ـ از مال ـ رسيد، يا نعمتى مخصوص او گرديد، موجب دگرگونى او به زيان ملّت نشود.

آداب رياست

وَ اِيـّاكَ وَالْمـَنَّ عـَلى رَعـَيَّتِكَ بِإِحْسانِكَ، أَوْ التَّزَيُّدَ في ما كانَ مِنْ فِعْلِكَ... فَاِنَّ الْمَنَّ يُبْطِلُ الاِْحْسانَ. [ نهج البلاغه، ن 53، ص 1031. ]

بـپـرهـيـز كـه بـا نـيـكـى خـود بـر رعيّت منّت گذارى يا آنچه را كرده اى بزرگ شمارى. به راستى كه منّت نهادن ارج نيكى را باطل سازد.