اِنَّهُ لَيـْسَ عـَلَى الاِْمـامِ اِلاّ مـا حـُمِّلَ مـِنْ اَمـْرِ رَبِّهِ: الاِْبـْلاغُ فـِى الْمـَوْعـِظَهِ وَالاِْجْتِهادُ فِى النَّصيحَةِ وَالاِْحْياُ لِلسُّنَّةِ وَ اِقامَةُ الْحُدُودِ عَلى مُسْتَحِقّيها وَ اِصْدارُ السُّهْمانِ عَلى اَهْلِها. [ نهج البلاغه، خ 104، ص 311. ]
هـمـانـا بـر امـام نـيـسـت جز آنچه از امر پروردگار به عهده او واگذار شده: كوتاهى نكردن در مـوعظت، و كوشيدن در نصيحت، و زنده كردن سنّت و جارى ساختن حدود بر مستحقان، و رساندن سهم هاى بيت المال به در خور آن.
فـَلا تـُطَوِّلَنَّ احْتِجابَكَ عَنْ رَعِيَّتِكَ، فَإِنَّ احْتِجابَ الْوُلاةِ عَنِ الرَّعِيَّةِ شُعْبَةٌ مِنَ الضِّيقِ وَ قِلَّةُ عِلْمٍ بالاُْمُورِ. [ نهج البلاغه، ن 53، ص 1024. ]
خـود را زيـاد از مـردم پـنـهـان نكن كه پنهان شدن واليان از رعيت شاخه و نمونه اى است از تنگ نظرى و كم اطلاعى در كارها.