اَلْقَلْبُ يَنْبُوعُ الْحِكْمَةِ وَالاُْذُنُ مُغيضُها. [ شرح غررالحكم، ج 2، ص 519. ]
دل چشمه حكمت و گوش فرو برنده آن است.
لَمْ يَمُتْ... مَنْ نَشَرَ حِكْمَةً ذُكِرَ بِها. [ بحارالانوار، ج 2، ص 24. ]
آن كه حكمتى را منتشر كند كه همراه وى ياد مى شود، هرگز نمى ميرد.