خشم و غضب

خشم؛ آتش افروخته

اَلْغَضَبُ نارٌ مُوقَدَةٌ مَنْ كَظَمَهُ اَطْفَأَها وَ مَنْ اَطْلَقَهُ كانَ اَوَّلَ مُحْتَرِقٍ بِها. [ شرح غررالحكم، ج 2، ص 47. ]

خـشـم آتـشـى است، افروخته، هر كه آن را فرو خورد، آن را خاموش كرده است و هر كه رها كند، اوّل كسى است كه با آن آتش مى سوزد.

لشگر شيطان

وَاحْذَرِ الْغَضَبَ فَاِنَّهُ جُنْدٌ عَظيمٌ مِنْ جُنُودِ اِبْليسَ. [ نهج البلاغه، ن 69، ص 1070. ]

از خشم بپرهيز كه خشم لشگرى بزرگ از لشگرهاى شيطان است.