اَهْلُ الدُّنْيا كَرَكْبٍ يُسارُ بِهِمْ وَ هُمْ نِيامٌ. [ نهج البلاغه، ح 61، ص 1115. ]
اهل دنيا همچون سوارانند كه در خوابند و آنان را مى رانند.
مَنْ اَحَبَّ الدُّنْيا وَ تَوَلاّها اَبْغَضَ الاَّْخِرَةَ وَ عاداها. [ نهج البلاغه، ح 100، ص 1133. ]
هـر كـس دنـيـا را دوسـت بـدارد و دل بـه ولايتش بسپارد، به آخرت كينه ورزيده، آن را دشمن مى دارد.