مـا بـالُكـُمْ تـَفـْرَحـُونَ بـِالْيـَسـيـرِ مـِنَ الدُّنـْيـا تـُدْرِكـُونـَهُ وَ لا يـَحـْزُنـُكـُمُ الْكـَثيرُ مِنَ الاَّْخِرَةِ تُحْرَمُونَهُ! [ نهج البلاغه، خ 112، ص 350. ]
شما را چه شده كه با رسيدن به مقدار كمى از دنيا فرحناك و با نشاط مى شويد، ولى از دست رفتن و محروميت فراوان آخرت، شما را محزون نمى كند؟!
اِنَّمَا الدُّنْيَا دَارُ مَجَازٍ وَالاَّْخِرَةُ دَارُ قَرَارٍ، فَخُذوا مِنْ مَمَرِّكُمْ لِمَقَرِّكُمْ. [ نهج البلاغه، خ 194، ص 653. ]
دنـيـا سـراى گـذر اسـت و آخـرت خـانـه قـرار و هـمـيـشگى! پس، از گذرگاه خويش براى سر منزل قرار خود توشه تهيه كنيد.