فرزندان دنيا

اَلنّاسُ اَبْناءُ الدُّنْيا، وَ لا يُلامُ الرَّجُلُ عَلى حُبِّ اُمِّهِ. [ نهج البلاغه، ح 295، ص 1231. ]

مردم فرزندان دنيايند و هيچ فرزندى را براى دوستى مادرش نتوان سرزنش كرد.

رويكرد و رويگرد دنيا

إِذا أَقـْبـَلَتِ الدُّنـْيـا عـَلى اَحـَدٍ أَعـارَتـْهُ مـَحـاسـِنَ غـَيـْرِهِ، وَ اِذا أَدْبـَرَتْ عَنْهُ سَلَبَتْهُ مَحاسِنَ نَفْسِهِ. [ نهج البلاغه، ح 8، ص 1092. ]

چون دنيا به كسى روى آورد، نيكويى هاى ديگران را به او عاريت دهد و چون به او پشت نمايد، خوبى هاى او را بربايد.