آفت دوستى

حَسَدُ الصَّدِيقِ مِنْ سُقْمِ الْمَوَدَّةِ. [ نهج البلاغه، ح 209، ص 1184. ]

حسادت دوستان به يكديگر از آفات دوستى است.

رنج دورى از دوستان

لا عَيْشَ لِمَنْ فارَقَ اَحِبَّتَهُ. [ شرح غررالحكم، ج 6، ص 384. ]

كسى كه از دوستانش جدا مى شود، آسايش ندارد.