بندگى و اختيار

اِنَّ اللّهَ سُبْحانَهُ اَمَرَ عِبادَهُ تَخْييراً وَ نَهاهُمْ تَحْذيراً. [ نهج البلاغه، ح 75، ص 1120. ]

بـى گـمـان خـداى سـبحان، بندگانش را در حال اختيار فرمان داده و به عنوان هشدار ـ نه سلب قدرت ـ از محرمات نهيشان كرده است.

مرد ميدان حكومت

لا يُقِيمُ اَمْرَ اللّهِ سُبْحانَهُ اِلاّ مَنْ لا يُصانِعُ، وَ لا يُضارِعُ، وَ لا يَتَّبِعُ الْمَطامِعَ. [ نهج البلاغه، ح 107، ص 1137. ]

تـنـهـا كـسـى فـرمـان خـداى را بـر پـا مـى دارد كـه: |در اقـامه حق| مدارا نمى كند و خود را |در مقابل ستمكاران| خوار نمى سازد و در مال مردم طمع نمى ورزد.