اِنَّ مِنْ اَبْغَضِ الرِّجالِ اِلَى اللّهِ تَعالى لَعَبْداً وَكَلَهُ اللّهُ اِلى نَفْسِهِ جائِراً عَنْ قَصْدِ السَّبيلِ، سائِراً بِغَيْرِ دَليلٍ. [ نهج البلاغه، خ 102، ص 304. ]
از دشـمـن تـريـن مردمان نزد خداوند، بنده اى است كه خدا او را به خود واگذارد، تا از راه راست به يك سو شود و بى راهنما گام بردارد.
اوُصيكُمْ عِبادَ اللّهِ بِتَقْوَى اللّهِ وَ طاعَتِهِ فَاِنَّهَا النَّجاةُ غَداً وَالْمَنْجاةُ اَبَداً. [ نهج البلاغه، خ 161، ص 164. ]
بـنـدگـان خـدا! شـمـا را بـه تـرس از خـدا و فرمانبردارى اش سفارش مى كنم، كه سبب نجات فرداست و مايه رهايى جاودان.