طُوبى لِنَفْسٍ اَدَّتْ اِلى رَبِّها فَرْضَها. [ نهج البلاغه، ن 45، ص 974. ]
خوشا به حال كسى كه آنچه پروردگارش برعهده وى نهاده، پرداخته است.
لا قُرْبَةَ بِالنَّوافِلِ اِذا اَضَرَّتْ بِالْفَرائِضِ. [ نهج البلاغه، ح 38، ص 1105. ]
در مستحباتى كه به واجبات آسيب مى رساند، نزديك شدن به خدا نيست!