وَاللّهِ لَوْ وَجَدْتُهُ قَدْ تُزُوِّجَ بِهِ النِّساءُ وَ مُلِكَ بِهِ الاِْماءُ لَرَدَدْتُهُ فَاِنَّ فِى الْعَدْلِ سَعَةً وَ مَنْ ضاقَ عَلَيْهِ الْعَدْلُ فَالْجَوْرُ عَلَيْهِ اَضْيَقُ. [ نهج البلاغه، خ 15، ص 6. ]
به خدا سوگند، آنچه از اموال تاراج شده بيت المال را بيابم به صاحبش بازگردانم گرچه بـا آن ازدواج كـرده باشند، زيرا در عدالت وسعت و گشايشى است و كسى كه اجراى عدالت بر او سخت آيد به يقين جور و ستم بر او سخت تر آيد.
فـَاعـْلَمْ اَنَّ اَفـْضـَلَ عـِبـادِ اللّهِ عِنْدَ اللّهِ اِمامٌ عادِلٌ هُدِىَ وَ هَدى، فَاَقامَ سُنَّةً مَعْلُومَةً وَ اَماتَ بِدْعَةً مَجْهُولَةً. [ نهج البلاغه، خ 164، ص 168. ]
بدان كه برترين بندگان خدا نزد او، پيشوايى است دادگر، هدايت يافته و هدايتگر كه سنّت و راه معلوم را بر پا مى دارد و بدعت مجهول را از ميان برمى دارد.