بزرگترين عيب

أَكْبَرُ الْعَيْبِ أَنْ تَعِيبَ مَا فِيكَ مِثْلُهُ. [ نهج البلاغه، ح 345، ص 1252. ]

بزرگترين زشتى آن است كه زشت بدانى صفتى را كه مانند آن در تو باشد.

خوشا به حال چنين كسى

طُوبى لِمَنْ شَغَلَهُ عَيْبُهُ عَنْ عُيُوبِ النّاسِ. [ نهج البلاغه، خ 177، ص 576. ]

خوشا آن كه پرداختن به عيب خويش، وى را از عيب ديگران بازدارد.