اِنَّ لِلّهِ تـَعـالى فـى كـُلِّ نـِعـْمـَةٍ حـَقـّاً، فـَمـَنْ اَدّاهُ زادَهُ مـِنـْهـا، وَ مـَنْ قـَصَّرَ فـِيـهِ خـاطَرَ بِزَوالِ نِعْمَتِهِ. [ نهج البلاغه، ح 236، ص 1194. ]
خـداونـد را در هـر نعمتى حقّى است. هر كس از عهده آن برآيد خدا نعمتش را بر او بيافزايد و هر كه نسبت به آن كوتاهى كند، خود را در خطر زوال آن قرار داده است.
اُذْكُرْ مَعَ كُلِّ نِعْمَةٍ اِنْتِقالَها. [ شرح غررالحكم، ج 2، ص 228. ]
به ياد داشته باش كه هر نعمتى "روزى" از كف مى رود.