لا قَرينَ كَحُسْنِ الْخُلْقِ. [ نهج البلاغه، ح 109، ص 1139. ]
هيچ همنشينى، بسان خوش خلقى، نيست.
حُسْنُ الْخُلْقِ يُورِثُ الَْمحَبَّةَ و يُؤَكِّدُ الْمَوَدَّةَ. [ شرح غررالحكم، ج 3، ص 418. ]
خوش خلقى محبّت به جاى مى گذارد و به مودّت تحكيم مى بخشد.