نگهبان مرزهای فضیلت

غلامرضا گلی زواره

نسخه متنی -صفحه : 6/ 5
نمايش فراداده

هم چنين اين ضايعه اسفناك روح لطيف عارف ربّاني يعني آية‏الله حسن زاده را مكدّر ساخت و معظم له در پاسخ به نامه دوستي نوشتند: در ميان اساتيدم دو تن به نام الهي بودند: يكي آيت حق عارف بالله، حكيم متأله، مكمّل فقيه، متبحّر سالك، مجذوب فناي در توحيد جناب محمد حسن آقاي الهي طباطبايي تبريزي و ديگر محي الدين عارف بزرگوار، عالم ربّاني، حكيم عالي مقدار، صاحب تصانيف كثيره، حافظ عصر، شاعر مفلق، مجذوب سالك حاج ميرزا مهدي الهي قمشه‏اي ـ اعلي الله تعالي مقامهما و رفع درجاتهما ـ در سوگ اين دو الهي:


  • تو از سوز دل زارم گواهي همي گويم الهي يا الهي

  • همي گويم الهي يا الهي همي گويم الهي يا الهي

هجران الهي طباطبايي سخت برايم سنگين بود كه ديري نگذشت به هجران الهي قمشه‏اي نيز مبتلا شدم:

آن سوز كم نگشت و از آنم بتر بسوخت13 گفتم كه سوز آتش دل كم شود به اشك

ايشان در آمل ساكن بود كه خبر رحلت اين عالم را شنيد و اشعاري در سوگ استادش سرود، ابياتي از آن:


  • كز خار غمي در دل زارم بخليده رنگم بپريد و دلم آندم به طپيده اشكم بچكيده به رخ رنگ پريده شمست شده مكسوف و نهان گشت ز ديده وقتش برسيده است و زما دست كشيده آن گوهر عالي حسب عيب نديده سوي وطن اصلي مألوف چميده خندان و خرامان و گذاران بپريده بدهاد شكيبايي از اين تلخ پديده14 از بارگه قدس خداوند حسن را

  • امروز مرا چون شب تار است به ديده در آملم آمد خبري كز اثر وي آهم شده از كوره دل جانب بالا گفتند كه اندر افق خطه تبريز مرحوم محمد حسن آقاي الهي آن سيد والا نسب طباطبايي آن سالك مجذوب كه از جذبه محبوب آن طاير قدسي كه سوي روضه رضوان از بارگه قدس خداوند حسن را از بارگه قدس خداوند حسن را